مقایسه برخی عوامل آنتروپومتریکی، جسمانی – حرکتی و مهارتی بازیکنان نونهال فوتبال استان خراسان جنوبی در دو سطح موفق و غیر موفق

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر اندازه‌گیری برخی عوامل آنتروپومتریکی، جسمانی _حرکتی و مهارتی بازیکنان نونهال 13-10 سال فوتبال استان خراسان جنوبی در دو سطح موفق و غیر موفق است. روش شناسی: شاخص‌های آنتروپومتری (قد، وزن، طول و محیط ران و ساق پا) با استفاده از ابزار استاندارد اندازه گیری شد، همچنین شاخص-های سرعت با آزمون 36 متر، چابکی با آزمون 9×4 متر، و توان هوازی با آزمون20 متر شاتل ران، به عنوان شاخص‌های جسمانی _ حرکتی؛ ومهارت های پاس، شوت و دریبل با آزمون مور _کریستین به عنوان شاخص‌های مهارتی مورد اندازه گیری قرار گرفتند. آزمون‌های آماری کلموگروف – اسمیرنف و t مستقل در سطح معنی‌داری (05/0 >P) به ترتیب برای نرمال بودن و تحلیل یافته‌ها استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر تفاوت معنی‌داری بین بازیکنان موفق و غیر موفق در دو دسته ویژگی‌های مهارتی و جسمانی _ حرکتی نشان داد (05/0 >P). اما در ویژگی‌های آنتروپومتریکی تفاوت معنی‌داری دیده نشد (05/0 P>). بازیکنان موفق در شاخص‌های چابکی، دریبل، پاس و شوت به طور معنی-دار عملکرد بهتری در مقایسه با بازیکنان غیر موفق داشتند (05/0 >P). این یافته‌ها نشان می‌دهند که طیف وسیعی از آزمون‌ها می‌تواند به طور موفقیت آمیزی فوتبالیست‌های موفق را از همنوعان غیر موفق خود در سنین نونهالی متمایز کند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده، می توان برتر بودن در شاخص چابکی و تکنیک‌هایی مانند دریبل، شوت و پاس فوتبال را در موفقیت پسران سنین 10 تا 13 سال موثر دانست. لذا پیشنهاد می‌شود تا در فرآیند استعدادیابی در سنین زیر 13 سال تأکید بیشتری بر ویژگی های تکنیکی و جسمانی شده و از مقایسه بازیکنان بر اساس ویژگی‌های آنتروپومتری پرهیز شود.